Bawat obrang aki'y binubuo

ito'y alay ko sayo o Diyos ko.

Sugat man o hinanakit, 

Ako'y walang hinihinging kapalit,

sa pagka't iyong pag-aaruga saki'y sapat na. 

Lahat ng aking dungis alam kong may kapalit
Pagod ay di alintana, ni pahinga'y walang saglit
Balang araw ako din ay makakahigit
Sa salaping, inaasahan ng mga minamahal kong higit

Palad ko'y di alintana ang sakit 

Sa pagukit, kayo'y sakin ay hahanga 

Dagaktak ng pawis, ako'y walang hinagpis 

'Pagkat sa palad ko rin nakasalalay ang kinabukasan ng mga iniirog kong labis

Sa mga likhang tila may malay

 Umaasa ng ikabubuhay 

Ang pamilyang naghihintay 

Sa dala ng pagod na kamay

Sa pagtuktok ko ng kahoy

Mas lumilinaw ang hugis

Sa kamay kong bakas ang dungis

halata sa tagaktak ng aking pawis

Upang mabuo ang obrang aki'y hinahangad ng labis

Bawat obrang aking winawangis, 

Kadiliman, kasukdulan sa aki'y tuluyang lumilihis

Inspirasyon, pamilya at kabutihan laman ng puso kong nais magbihis

Para sa Mukhang may kawangis,
Sakit ng kama'y katiis-tiis
Ang sugat ay gumagaling,
Kalimutan na muna ang daing

Sa pag tagaktak ng pawis
Na may kaakibat pang mga dungis
Ilan ang napapakain
At nadidinig na panalangin

Sa aking pag-ukit, alay ko'y pagmamahal 

Para sa Amang tunay na dinarangal 

Pusong dalisay sa pamilya ang tangi kong dasal 

Nawa'y mapalayo sa walang pusong mga hangal

Sa bawat hugis na binubuo 

May tanging talentong 'di dapat itago 

Pag-ukit ay walang katumbas 

Kung sa puso'y ito ay may basbas